Nieznośni sąsiedzi (transkrypt)

Transkrypt odcinka "Nieznośni sąsiedzi".

Skalmar: Ooo!...Skalmarze, to jest najlepszy suflet jaki kiedykolwiek zrobiłeś. Moje gratulacje, szefie! (przebiera się, bierze prysznic, płucze gardło i myje zęby poza ekranem. Wychodzi ubrany w smoking i siada na krześle, chcąc zjeść suflet, ale słyszy chichoty dochodzące z zewnątrz. Patrzy przez okno i widzi, że SpongeBob i Patryk puszczają bańki. SpongeBob szepcze do środka bańki, która doleciała do Patryka)

Bańka SpongeBoba: Cześć Patryk. (Patryk chichocze i szepcze do środka bańki lecącej do SpongeBoba)

Bańka Patryka: Cześć SpongeBob. (SpongeBob chichocze a Skalmar irytuje się i robi swoją bańkę z płynu do sufleta. SpongeBob szepcze do kolejnej bańki)

SpongeBob: (szepcze do środka bańki) Patryk, jesteś moim najlepszym przyjacielem. (bańka unosi się nad oknem Skalmara. Bańka Skalmara wykopuję bańkę SpongeBoba. Bańka Skalmara leci do Patryka i pęka)

Bańka Skalmara: Patryk, jesteś największym głupkiem, jakiego miałem nieszczęście poznać. (Patryk smutnieje i wysyła bańkę do SpongeBoba)

Bańka Patryka: Naprawdę tak myślisz, SpongeBob?

SpongeBob: (szepcze do środka bańki) Oczywiście, Patryku. Przecież to od razu widać. (bańka leci do Patryka i pęka. Następnie następna bańka leci do SpongeBoba)

Bańka Patryka: Tak? A ty jesteś brzydki. (następna bańka leci i pęka) Żółty jest brzydki! (2 następne bańki, ale małe, lecą do SpongeBoba pękając)

SpongeBob: Patryk, co cię nagle napadło? (bańka leci do Patryka. Jedna z baniek Skalmara leci do SpongeBoba i pęka)

Bańka Skalmara: SpongeBob, nie chce cie więcej znać. (SpongeBob zapiera dech ze zdziwienia) Przynosisz wstyd mieszkańcom dna. (Skalmar tworzy więcej baniek. Jedna z nich leci do SpongeBoba) Gdybym miał dolara za każdy mózg, którego nie masz, miałbym jednego dolara. (Skalmar śmieje się. Kolejna bańka leci do Patryka) Ej Patryk, słyszałem, że dostałeś pracę w sklepie zoologicznym...jako gazeta w klatce dla ptaków!

Patryk: (wstaje i krzyczy na SpongeBoba) A ja słyszałem, że jesteś głupkiem, ty głupku!

SpongeBob: (wstaje i krzyczy na Patryka) Tak? A ja słyszałem, że ty...że ty też!

Patryk: A ty jesteś indyk!

SpongeBob: A co to? (w międzyczasie, Skalmar przychodzi, rozkłada leżak i jedząc sufleta ogląda kłótnie)

Patryk: To właśnie ty!

SpongeBob: To ty jesteś większym!

Patryk: A ty nadal jesteś żółty! I wiesz kto jeszcze jest żółty?

SpongeBob: Kto?

Patryk: SpongeBob!

SpongeBob: Tak? Nic mnie nie obchodzi jak mnie nazwiesz, bo i tak nie chce cię więcej widzieć! (SpongeBob wraca do domu, zatrzymuję się przy drzwiach i odwraca) To koniec Patryk! (trzaska drzwiami i w tym samym czasie Patryk otwiera swoją skałę wchodząc do niej, zamyka ją, ale przytrzaskuje siebie, i brzmi jak melodia akordeonu. Skalmar bardzo śmieje się z tego wszystkiego i wkłada widelec z sufletem do ust. Dławi się widelcem i zmienia kolor na ciemnoniebieski. Przybliżenie na jego oczy. W jego lewym oku piszę "K" a w prawym "O" i migają światła. Skalmar mdleje)

Patryk: Ojej, Skalmar, udusisz się! (przybiega do Skalmara) Uhh...wiem co mam robić, ale powinienem najpierw umyć ręce. No cóż. (bierze duży, głęboki wdech i reanimuje Skalmara. Skalmar napompowany powietrzem, w końcu przytomnieje i wypluwa widelec, którego łapie Patryk) Wygrałem!

Skalmar: Rany, Patryk! Uratowałeś mnie!

Patryk: Naprawdę?

Skalmar: Pewnie! Prawdziwy z ciebie bohater i przyjaciel! (potrząsa rękę Patryka)

Patryk: Przyjaciel? (chwyta Skalmara) Przyjaciel...

Skalmar: Tak, jesteś przyjacielem. (cofa się o krok) Nic poza tym. (obydwoje zauważają SpongeBoba w jego oknie wpatrującego się w nich pustym spojrzeniem)

Patryk: To co dziś będziemy robić, przyjacielu? (idzie ze Skalmarem do jego domu)

Skalmar: Ja miałem zamiar ćwiczyć na klarnecie. Solo.

Patryk: Na klarnecie? Uwielbiam muzykę!

SpongeBob: A, niech idzie! I tak go nie potrzebujemy, co Gacek? Gacuś? (puka w muszelkę Gacusia)

Skalmar: Skalmar zaprezentuję swoją wersję samotności w notacji b-moll.

Patryk: (siedzi na sofie i klaszcze) Tak! b-moll! Super! Tak! (Skalmar bierze głęboki wdech i gra, ale Patryk po usłyszeniu pierwszej nuty zasypia głośno chrapiąc. Skalmar się irytuję)

SpongeBob: Oh, czemu się tak zamartwiam? Mam wielu przyjaciół! Pierwszych trzech znam na pamięć! (podnosi trzy palce) Uh... (rysuję buźki na trzech palcach) Zawsze są ze mną... (zaczyna płakać)

(Skalmar wynosi z domu chrapiącego Patryka na zewnątrz. Skalmar łamie sobie plecy ciągnąc Patryka)

Skalmar: Moje...Moje plecy! Ach! Chyba wypadł mi dysk! (SpongeBob wygląda przez okno)

SpongeBob: O tak! teraz mam szansę! (wyskakuje z okna)

Skalmar: SpongeBob? N-nnie, nie podchodź!

SpongeBob: (biegnąc) Nie martw się, Skalmar! Już lecę!

Skalmar: Nie, nie, nie zbliżaj się do mnie!

SpongeBob: Trzymaj się! Uratuję cię! (Sponge rozrywa swoje ubranie osłaniając swoją bieliznę)

Skalmar: Nnnnnie pochodź, nie! (SpongeBob wyskakuje z trampoliny do pływania)

SpongeBob: Lecę!

Skalmar: Nie, nie, nie! Ja nie chcę! (krzyczy podczas gdy SpongeBob wskakuję na jego miejsce złamania naprawiając je) Ała! Już po mnie! Ja...Ja...Ja... już mi lepiej! Dzięki, SpongeBob! Prawdziwy z ciebie przyjaciel! (Skalmar szeroko się uśmiecha)

SpongeBob: Przyjaciel...

Skalmar: Nie, nie, nie, nie chciałem, nie!

SpongeBob: Spokojnie, Skalmarku. Od tego są przyjaciele. (Skalmar i SpongeBob wchodzą do domu Skalmara) Ten durny Patryk ci usnął, co? Też mi coś. Prawdziwy przyjaciel zagrałby dla ciebie!

Skalmar: Ty grasz?

SpongeBob: Pytanie! Wymiatam na kontrabasie od lat! (zabiera kontrabas) Podaj mi A, stary! (Skalmar gra nutę a SpongeBob zaczyna śpiewać) Skalmar jest najlepszym przyjacielem mym. (okropnie, skrzecząco gra na kontrabasie) Skalmar jest najlepszy w morzu tym. (wystrzela smyczek, który trafia prosto w głowę Skalmara namalowanego na obrazie. Skalmar wściekły wyciąga strzałę i łamie na pół) Skalmar... (Patryk pojawia się przy oknie Skalmara i śpiewa)

Patryk: ...woli Patryka od SpongeBoba! (SpongeBob zamyka mu okno, więc spada)

SpongeBob: A Patryk...jest brudnym i robaczywym złodziejem przyjaciół! (łamie kontrabas uderzając nim w ziemię ze złości na kawałki) Em, da się naprawić. (Skalmar czerwienieje ze złości i wyrzuca SpongeBoba na zewnątrz) Dobra! To do zobaczenia jutro, Skalmar! Zadzwoń!

Skalmar: (wchodząc do swojej łazienki) Fuj, mam gęsią skórkę! Muszę sobie zrobić peeling. (odsłania zasłony przy wannie i krzyczy widzą Patryka w niej)

Patryk: Hej, stary. Przygotowałem ci kąpiel. (pokazuję mu szczotkę i mydło)

Skalmar: Patryk! Wynoś się! I włóż coś na siebie! (SpongeBob zagląda przez okno przy wannie Skalmara)

SpongeBob: Coś się stało, Skalmarku? (zauważa Patryka w wannie) A-ha! I co ja tutaj widzę! Mój przyjaciel i mój ex przyjaciel i... (zbliżenie na zabawki w wannie)...gumowe zabawki? (SpongeBob i Patryk kłócą się, przekrzykują siebie nawzajem a Skalmar wychodzi)

Skalmar: Aaaaa! To się nie dzieje naprawdę!

SpongeBob i Patryk: (wołają Skalmara) Skalmar?!

SpongeBob: Skalmar przyjacielu?!

Patryk: Gdzie jesteś?

Skalmar: (w koszu na śmieci) To szaleństwo! Potrzebny mi plan, by pogodzić tych dwóch i jakoś się ich pozbyć!

(SpongeBob czyta gazetę w swoim ananasie. Dzwoni dzwonek do drzwi. Zanim Sponge zdąży otworzyć spod drzwi wylatuję list. Sponge wącha go)

SpongeBob: Skalmar. (otwiera list) To zaproszenie! Na kolację!

(SpongeBob puka do drzwi Skalmara. Skalmar otwiera mu)

SpongeBob: Stęskniłeś się?

Skalmar: Zapraszam! Świetnie wyglądasz!

SpongeBob: Chętniej zjem z tobą niż z tym głupkiem...(bierze gwałtowny wdech ze zdziwienia) Co jest grane? Nie usiądę obok tego maniaka.

Patryk: Ja też nie! To była pułapka!

Skalmar: Sądziłem, że jesteście moimi przyjaciółmi.

SpongeBob i Patryk: Jestem twoim przyjacielem przecież!

Skalmar: (wyciąga bidon z wodą) Świetnie, może trochę wody gazowanej? (SpongeBob pokazuje mu swoją szklankę)

SpongeBob: Jasne, proszę! (Skalmar nalewa mu wody) Dzięki, stary. (pstryka nos Skalmara)

Patryk: Może trochę dla przyjaciela? (SpongeBob wyciąga swoją szklankę nad szklanką Patryka i dostaję wodę zamiast niego)

SpongeBob: Dzięki, przyjacielu! (piję wodę)

Patryk: Teraz nalej mi, stary!

SpongeBob: Proszę jeszcze trochę! (Skalmar napełnia szklankę SpongeBoba)

Patryk: A ja wciąż nie dostałem! (SpongeBob przelewa swoją wodę do szklanki Patryka)

SpongeBob: Bardzo proszę. Skalmar! (Skalmar napełnia szklankę SpongeBoba, który piję bardzo szybko)

Patryk: (pokazuję Skalmarowi swoją szklankę) Skalmar!