Bańki mydlane (transkrypt)

SpongeBob: Ah, co za cudowny dzień. Zeszło słońce, woda sobie szumi, muszelki świergoczą. Co za spokój.

(SpongeBob chwyta drewno, młot i gwoździe, a następnie zaczyna budować stoisko z bańkami).

Skalmar: Możesz stukać trochę ciszej? Nie mogę pracować przez ten cały hałas.

SpongeBob: Uh, jasne Skalmarze.

Skalmar: No tak, dobrze.

SpongeBob: Dobra...

(SpongeBob lekko dotyka młotkiem gwoździ, potem spogląda w okno Skalmara i powtarza to 5 razy).

Skalmar: A teraz usłyszymy słodkie brzmienie klarnetu Skalmara. Dziękuję, dziękuję.

(Skalmar zaczyna grać. SpongeBob spogląda w górę i widzi, że Skalmar gra na klarnecie, więc szybko buduje stoisko. Skalmar patrzy na SpongeBoba).

Skalmar: Zdaje się, że... że.

SpongeBob: Hej, Skalmar, chcesz popuszczać bańki? Tylko 25 centów.

Skalmar: Koniecznie. Myślisz, że marzę tylko o tym, żeby w wolnych chwilach puszczać bańki.

SpongeBob: Aha!

Skalmar: Przestań, komu by się chciało płacić za puszczanie baniek?

(Patryk otwiera swoją skałę).

Patryk: Dzień Dobry.

(Patryk wpada z powrotem do swojej skały).

Skalmar: No tak.

(Patryk podchodzi do SpongeBoba).

SpongeBob: Witam szanownego pana, czy chciałby pan puścić bańkę?

Patryk: Hmmm, ile to kosztuję?

SpongeBob: 25 centów.

Patryk: Brzmi rozsądnie. Um, pożycz mi 25 centów.

SpongeBob: Jasne, Patryku.

(SpongeBob wyciąga 25 centów i podaje je Patrykowi).

Patryk: Ah, proszę bardzo.

(Patryk podaje 25 centów SpongeBobowi, który gryzie i zgina pieniądze, by zobaczyć, czy są prawdziwe).

SpongeBob: Dziękuję.

Skalmar: Ha, biznes wprost kwitnie. Jak to możliwe, że moimi sąsiadami są sami frajerzy?

SpongeBob: Jedna bańkownica. Gotowa i namydlona.

(Patryk chwyta bańkownicę od SpongeBoba, nabiera dużo powietrza i zaczyna dmuchać, ale nic się nie dzieje. Po chwili SpongeBob wyciąga kartkę z napisem "lekcje za 25 centów").

SpongeBob: Może chciałbyś wziąć kilka lekcji? tylko 25 centów.

Patryk: Uh, bardzo chętnie. Hej, pożyczysz mi jeszcze 25 centów?

(SpongeBob wręcza Patrykowi 25 centów).

Patryk: Dzięki.

SpongeBob: Dobra, Patryk najważniejsza jest technika. Najpierw stajesz tak, potem obroty. Stop! Trzy wyrzuty w bok. Raz, dwa, trzy. Potem wypnij biodra. Whooooooo, whooooooo. Stań na prawej nodze, nie zapominaj! A teraz czas na krążenia bioder. Taaak, kręć bioderkami. Potem robisz tak, i tak, i tak, i tak, i tak, i tak, i tak, a teraz...

(SpongeBob wydmuchuję trzy kaczki, jedną dużą i dwa małe).

Patryk: Uuuuu.

(SpongeBob pojawia się obok Patryka i wydmuchuję pudło. Patryk chichocze, gdy SpongeBob wydmuchuję gąsienicę, której odnóża po kolei pękają).

Patryk: Ahahaha.

(SpongeBob wydmuchuję łódź podwodną, która unosi się, a następnie pęka powodując dźwięk syreny).

Skalmar: Hę?

(Skalmar patrzy na swój klarnet).

SpongeBob: A teraz... na dwie ręce!

(SpongeBob głęboko nabiera powietrza i wydmuchuję słonia. Zaczyna grać muzyk cyrkowa. Patryk zaczyna się śmiać).

Patryk: Piękna żyrafa!

(Słoń przenika do domu Skalmara i pęka. Wściekły Skalmar wychodzi na zewnątrz i idzie w kierunku stoiska z bańkami).

SpongeBob: Proszę wybaczyć, ale zamknięte.

Skalmar: Nie wciskaj mi kitu! Jak możecie robić tak potworny hałas puszczając zwykłe bańki?

SpongeBob: To nie są zwykłe bańki, tworzymy bańkosztukę! Proszę uważać. Najpierw staję tak, potem obroty. Stop! Trzy wyrzuty w bok. Raz, dwa, trzy. Potem wypnij biodra. Whooooooo, whooooooo. Stań na prawej nodze nie zapominaj! A teraz czas na krążenia. Taaak, kręć bioderkami. Potem robisz tak, i tak, i tak, i tak, i tak, i tak, i tak, a teraz...

(SpongeBob wydmuchuję motyla, który przelatuje nad Skalmarem, ląduje na jego głowie, a następnie pęka).

Skalmar: To nie sztuka! Tylko bałagan! Puszczanie baniek, to najgłupszy pomysł o jakim słyszałem!

(SpongeBob i Patryk spuszczają głowy w dół i odchodzą do ananasa SpongeBoba).

Skalmar: Powinniście się wstydzić! Bańko. Ha. Sztuka. Bańki.

(Skalmar zaczyna bełkotać, następnie sięga po bańkownicę, wącha ją, i bierze głęboki wdech, żeby nadmuchać bańkę. SpongeBob i Patryk pojawiają się znikąd).

SpongeBob: To będzie 25 centów.

Skalmar: Co? że jak? Oh, Kto by zapłacił 25 centów za puszczanie baniek?

SpongeBob: Mamy też lekcje za nowicjuszy.

Skalmar: Nowicjuszy? Co może być prostszego niż puszczanie głupich baniek? Masz tu swoje 25 centów!

(Skalmar wręcza SpongeBobowi 25 centów. SpongeBob gryzie je i zgina, by zobaczyć, czy są prawdziwe).

Squidward: Patrz i ucz się.

(Skalmar bierze głęboki wdech i zaczyna dmuchać, ale nic się nie dzieje).

Skalmar: Uhh, zaraz, zaraz. Jeszcze raz, jedna chwilunia.

(Skalmar nabiera powietrza i znów dmucha. Pojawia się mały bąbelek, który szybko opada na ziemię i pęka, Skalmar patrzy na SpongeBoba i Patryka. Przełykają oni ślinę i zaczynają gwiazdać. Skalmar kładzie kolejny raz 25 centów na stanowisku).

Skalmar: To była rozgrzewka.

SpongeBob: Hej Skalmar, pamiętaj o technice.

(Skalmar stara się nadmuchać bańkę, podczas gdy SpongeBob i Patryk starają się pokazać mu technikę).

SpongeBob i Patryk: Technika, technika, technika, technika, technika, technika, tech-

(Skalmar patrzy na nich zirytowany.)

SpongeBob: Za...po...mniałeś o nodze...

SpongeBob i Patryk: Technika.

Skalmar: Technika? Technika? Technika, technika, technika, technika! Najpierw staje tak, obrót. Stop. Trzy wyrzuty w bok. I zaczynamy, tak? wypnij biodra. Whooooooo, whooooooo. Stań na prawej nodze, i nie zapomnij. Potem krążenie bioder. A potem tak, i tak, i tak, i tak, i tak, i tak, i tak i tak i tak i tak i tak i tak i taaaaaaaaaaaaak! Ahhhhhhhh!

(Skalmar nadmuchuje ogromną bańkę, która podnosi go z ziemi).

SpongeBob i Patryk: Jeeej!

SpongeBob: Świetnie Skalmar! Było bardzo dobrze!

Patryk: Jesteś numer jeden!

Skalmar: To się nazywa sztuka. Proszę. Wy nie nadmuchalibyście czegoś takiego.

SpongeBob i Patryk: Nie.

Skalmar: To dopiero bańka!

SpongeBob: Sam widzisz Skalmar. Tak, wszystko polega na technice!

Patryk: Tak, technika.

Skalmar: Technika? Ha! SpongeBob, serio myślisz, że stworzyłem to...

(Skalmar całuje jedną ze swoich macek).

Skalmar: ...cudowne dzieło sztuki z twoją pomocą? Przestań, mam to w genach.

SpongeBob i Patryk: Ma to w genach! Ma to w genach! Ma to w genach!

Skalmar: Oh, dzięki, dzięki, dzięki.

(Skalmar wraca do swojego domu i zaczyna grać na swoim klarnecie).

SpongeBob i Patryk: Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar!

Skalmar: Daje czadu!

SpongeBob i Patryk Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skalmar, Skal-kal-karmar, Skal-kal-karmar, Skal-kal-karmar, Skal-kal-karmar, Skal-kal-karmar, Skal-kal-karmar...

(Bańka Skalmara obejmuje jego dom i unosi go ku powierzchni oceanu. SpongeBob zauważa to zatrzymując śpiewającego nadal Patryka).

SpongeBob: Skalmar!

SpongeBob i Patryk: Skalmar! Skalmar! Skalmar!

Skalmar: Witajcie przyjaciele, wysłuchaliśmy dziś...

(Skalmar patrzy na dół i widzi oddalające się Bikini Dolne).

SpongeBob i Patryk: Skalmaaar!

Sklamar: ...geniusza.

(Bańka eksploduje.)

SpongeBob i Patryk: Reety!

(Kiedy dom Skalmara spada z powrotem na swoje miejsce, SpongeBob i Patryk biegną w stronę własnych domów. Zaczyna grać smutna melodia klarnetu).

Koniec